Günümüzde özofagus kanseri cerrahisi ve rekonstrüksiyonu, farklı tekniklerle gerçekleştirilebilmektedir. Bu cerrahi yöntemlerin seçiminde tümörün lokalizasyonu, evresi, uzunluğu ve çevre dokularla ilişkisi gibi faktörler etkili olmaktadır. Ayrıca hastanın yaş, performans durumu, solunum fonksiyonları, eşlik eden hastalıklar ve daha önce geçirilmiş gastrointestinal ameliyatlar da cerrahi yöntem seçiminde dikkate alınmalıdır. Temel hedef, tümörlü özofagusun onkolojiye uygun bir şekilde çıkarılması, lenf nodu diseksiyonu ve hastaya en uygun rekonstrüksiyon yöntemlerinin uygulanmasıdır.Özofagus hastalıklarının cerrahisinde temel amaç, sindirim sisteminin devamlılığını sağlamaktır. Bu amaçla mide, kolon veya jejunum gibi organlar replasman için kullanılabilir. Her organın kullanımında avantajlar ve dezavantajlar bulunmaktadır. Mide kullanımı tek anastomoz gerektirirken, güvenilir kan desteği sağlamaktadır. Ancak asid salgısı ve rezervuar fonksiyonu kaybı gibi dezavantajları da vardır. Sol kolon kullanımı asid salgısı olmaması ve mide rezervuar fonksiyonunun korunması gibi avantajlar sunarken, birden fazla anastomoz gerektirmesi ve kanlanmasının zayıf olması gibi dezavantajları bulunmaktadır. Jejunum kullanımı ise iyi çap uygunluğu, peristaltizmin olması ve asid salgısının olmaması gibi avantajlar sunarken, birden fazla anastomoz gerektirmesi ve kanlanmasının zayıf olması gibi dezavantajları bulunmaktadır.Kolon interpozisyonunda sol, sağ veya transvers kolon kullanılabilmektedir. Kolon kullanımıyla yeterli uzunlukta greft sağlanabilirken, reflü sorunu daha az görülmektedir. Ancak greft nekrozu riski ve çoklu anastomoz gerekliliği gibi komplikasyonlar da bulunmaktadır. Bu nedenle kolon kullanımı dikkatli bir şekilde değerlendirilmelidir.(AI)