Bu makalede, kısa süreli atriyal taşiaritmilere yaklaşım üzerine bilgiler sunulmaktadır. Kardiyak aritmisi olan hastaların değerlendirilmesinde, öykü ve şikayetlerin yanı sıra elektrokardiyogram (EKG) önemli bir rol oynamaktadır. Ritm bozukluklarının çoğu, fizik muayene ve girişimsel olmayan tanı yöntemleriyle teşhis edilebilmektedir. Aritmiler, tipik semptomlarla ortaya çıkabileceği gibi, atipik bulgularla da kendini gösterebilir. Supraventriküler taşiaritmiler (SVT) genellikle idiyopatik olup her yaşta görülebilir. Atriyal ve atrioventriküler taşiaritmiler olmak üzere iki gruba ayrılabilir. Atriyal taşiaritmiler içinde en sık görüleni atriyal fibrilasyondur (AF). AF'nin tanı ve komplikasyonları net bir şekilde belirlenmiştir, ancak 30 saniyeden kısa süren atriyal taşiaritmilerle ilgili net bir kılavuz bilgisi bulunmamaktadır. Bu makalede, güncel bilgilerle kısa süreli atriyal taşiaritmilere yaklaşım özetlenmektedir. Atriyal taşiaritmilerin epidemiyolojisi, patogenezi ve sınıflandırması da ele alınmaktadır. Atriyal fibrilasyon genel popülasyonda mortalite ve morbiditeye neden olan en sık aritmilerden biridir. Prevalansı yaşla birlikte artmaktadır ve semptomlara ve komplikasyonlara neden olabilir. Hem AF hem de kısa süreli AT'nin etyolojisi karma olup benzer mekanizmalara sahiptir. Kısa süreli AT'ler genellikle hipertansiyon, koroner arter hastalığı, romatizmal kalp kapak hastalığı, konjestif kalp yetmezliği ve kronik böbrek hastalığı gibi durumlarda daha sık görülür. AT gelişimi için çeşitli mekanizmalar etkili olabilir ve multipl dalga reentry gereklidir. SVT sınıflandırması da makalede yer almaktadır.(AI)