Bu makalede, kronik böbrek yetersizliği olan ve renal replasman tedavisi alan atriyal fibrilasyon hastalarında non-vitamin K antagonist ajanların kullanımı üzerine bir inceleme yapılmıştır. Atriyal fibrilasyon, en yaygın görülen taşiaritmi olup inme riskini artıran bir durumdur. Antikoagülan tedavi, inme riskini azaltmak için önerilen bir tedavi yöntemidir. Kronik böbrek hastalığı ise böbrek hasarının belirtilerinin var olması veya glomerüler filtrasyon hızının 60 ml/dk'nın altında olması durumudur. Atriyal fibrilasyon, kronik böbrek hastalığı olan hastalarda sık görülen bir aritmidir. Kronik böbrek hastalığı olan hastalarda antikoagülasyon tedavisinin zarar ve yararlarının doğru bir şekilde değerlendirilmesi önemlidir. Vitamin K antagonistlerinin dezavantajlarına ek olarak, kronik böbrek hastalığı olan hastalarda kalsifik üremik arteriyopatiye veya terapötik INR aralığında bile subklinik tubuler kanamaya sebep olarak hastalığın ilerlemesini artırdığı bilinmektedir. Bu nedenle, direkt oral antikoagülanlar (DOAK) kronik böbrek hastalığı olan atriyal fibrilasyon hastalarında tercih edilen bir tedavi seçeneği olabilir. DOAK'lar, vitamin K antagonistlerine göre daha öngörülebilir bir etkinlik ve güvenlik oranına sahiptir. Bu makalede, non-vitamin K antagonist ajanların kronik böbrek yetersizliği olan ve renal replasman tedavisi alan atriyal fibrilasyon hastalarında kullanımının incelenmesi amaçlanmıştır.(AI)