Pelvik taban disfonksiyonu, genellikle 50 yaş üzeri kadınlarda görülen ve yaşam kalitesini olumsuz etkileyen bir durumdur. Bu durum, inkontinans gibi semptomlarla kendini gösterir ve invaziv cerrahi tedavi gerektirebilir. Pelvik taban bozukluklarının prevalansı, özellikle 80 yaşından sonra kadınlarda artmaktadır. İleri yaş, multiparite, obezite, postmenopozal dönem gibi faktörler etyolojide etkili olabilir. Pelvik taban disfonksiyonunun tanısı için fizik muayene yetersiz olabilir ve görüntüleme yöntemlerine başvurulması gerekebilir. Tıbbi tedavi ve fiziksel eğitim başarısız olduğunda, cerrahi müdahale gerekebilir. Doğru ve erken tanı almak, postoperatif nüks riskini azaltmak için önemlidir. Pelvik disfonksiyon, pelvik organ prolapsusu, anormal pelvik taban kasılması veya gevşemesi gibi çeşitli durumları içerir. Günümüzde radyoloji kliniklerinde en yaygın kullanılan inceleme yöntemleri konvansiyonel defekografi ve dinamik MR defekografidir. Konvansiyonel defekografi, anorektum ve pelvik tabanın anatomik yapısının ve fonksiyonunun değerlendirilmesine izin veren bir inceleme yöntemidir. Bu yöntem, kolay ulaşılabilir ve uygun maliyetli olması nedeniyle hala referans standart olarak kabul edilmektedir. İnceleme sırasında hastaların pozisyonlandırılması ve dışkılama aşamasının taklit edilmesi önemlidir. Pelvik organların pubokoksigeal çizginin altına inmesi, patolojik olarak tanımlanır. Defekasyon sırasında ise puborektalis kas gevşer, anorektal açı genişler ve rektum aşağı iner. Anal sfinkterler kasılır ve anüs kapatılır.(AI)