Bu bölümde, hipertansiyonun fetal programlaması üzerine yapılan çalışmalar ve deney hayvan modelleri incelenmektedir. Fetal programlama, erken yaşam dönemlerindeki olumsuz koşulların, özellikle intrauterin dönemdeki yetersiz beslenme ve glukokortikoid maruziyeti gibi faktörlerin, yaşamın ilerleyen dönemlerinde kardiyovasküler, metabolik ve endokrin hastalıklara yatkınlığı artırabileceği hipotezine dayanmaktadır. Epidemiyolojik çalışmalar, düşük doğum ağırlığı (DDA) gibi olumsuz fetal çevre koşullarının hipertansiyonla ters bir ilişkisi olduğunu göstermektedir. DDA, hipertansiyonu tetikleyici bir etken olmasa da, organ yapı ve işlevlerinde değişikliklere neden olarak hastalığa yatkınlığı etkileyen bir faktördür. DDA ile hipertansiyon arasındaki mekanizmalar, böbrek fonksiyonlarındaki değişiklikleri içermektedir. Fetal programlamayı incelemek için kullanılan deney hayvan modelleri arasında kemirgenler, koyun, domuz ve kobaylar bulunmaktadır. Bu çalışmalarda, gebelik sırasında protein kısıtlı diyet, mikro besin kısıtlaması ve glukokortikoid maruziyeti gibi faktörler uygulanmaktadır. Ayrıca, genetik arka planın da programlamayı etkileyebileceği unutulmamalıdır. Bu çalışmalar, hipertansiyonun fetal programlamasını anlamak ve önlemek için önemli bir temel oluşturmaktadır.(AI)