Bu bölümde, kronik ishalin tanımı ve patofizyolojisi üzerinde durulmaktadır. İshal, defekasyon sayısında artış, dışkı kıvamında yumuşama veya hacminde artış olarak tanımlanır. Kronik ishal ise dört haftadan uzun süren ishal durumudur. Batı toplumlarında yaşlı popülasyonda daha sık görülmektedir. Kronik ishalin etiyolojisinde kolon ve ince barsak tümörleri, inflamatuvar bağırsak hastalıkları, bağırsak rezeksiyonları, ilaç ve ağır metal zehirlenmeleri, pankreas yetmezliği ve diyabet gibi hastalıklar ile paraziter enfeksiyonlar yer almaktadır. Kronik ishalin temel olarak beş mekanizma nedeniyle meydana geldiği belirtilmektedir: bağırsakta ozmolarite artışı, intestinal iyon sekresyonu, mukozal inflamasyon, intestinal motilitenin bozulması ve absorbsiyon kapasitesinin azalması. Kronik ishal sulu, yağlı ve inflamatuvar ishal olmak üzere üç sınıfa ayrılmaktadır. Bu sınıfların nedenleri arasında laksatif kullanımı, karbonhidrat malabsorbsiyonları, inflamatuvar barsak hastalıkları, enfeksiyonlar ve mukozal hastalıklar yer almaktadır. Kronik ishal vakalarının teşhisi, akut ishal vakalarından daha zor olabilmektedir ve ayrıntılı bir anamnez ve detaylı fizik muayene gerektirebilir.(AI)