Bu bölümde, kardiyomiyopati ve pulmoner hastalıklarda ekokardiyografinin önemi ve kullanımı ele alınmaktadır. Kardiyomiyopati, miyokardın primer hastalığı olup, iskemi veya kronik valvüler hastalık dışlandığında teşhis edilir. Kardiyomiyopati üç temel fizyolojik kategoriye ayrılır: dilate, hipertrofik ve restriktif. Hastalık genellikle bu kategorilerden birine uymakla birlikte bazen özelliklerinin birleşimi de görülebilir. Ekokardiyografik değerlendirme, teşhisin yanı sıra kardiyomiyopatinin tipi ve hastalık sürecinin hastadaki fizyolojik sonuçları üzerine odaklanır. Dilate kardiyomiyopati, azalmış ejeksiyon fraksiyonlu kalp yetmezliği ile karakterizedir. Bu durumda, dört odacık da genişlemiş ve sol ve sağ ventrikülde sistolik disfonksiyon gözlenir. Hastalar genellikle kalp yetmezliği belirtileri gösterir ve şikayetleri pulmoner veya sistemik venöz konjesyondan düşük kardiyak output semptomlarına kadar değişebilir. Ekokardiyografi, LV boyutları, duvar kalınlığı ve sistolik fonksiyonun değerlendirilmesi ile başlar. 2D veya 3D ekokardiyografi, boyutların ve dört odacığın fonksiyonlarının anlaşılmasına yardımcı olur. Bu bölümde ayrıca dilate kardiyomiyopatinin ekokardiyografik yaklaşımı da açıklanmaktadır.(AI)