Günümüzde kardiyovasküler hastalıklar, özellikle koroner arter hastalığı, en sık ölüm sebepleri arasında yer almaktadır. Bu hastalığın değerlendirilmesinde nükleer kardiyoloji prosedürleri önemli bir rol oynamaktadır. Nükleer kardiyoloji, koroner arter hastalığının tespitinde, miyokart enfarktının belirlenmesinde ve risk analizinde, miyokardiyal canlılığın değerlendirilmesinde ve ventrikül fonksiyonlarının değerlendirilmesinde kullanılmaktadır. Ayrıca, yeni görüntüleme protokolleri kardiyomiyopatilerin tespiti ve risk analizi için önemli bilgiler sunmaktadır. Nükleer kardiyoloji, gelişmekte olan bir disiplin olup, yeni ajanlar ve işaretleyicilerin geliştirilmesiyle kalp hakkında daha fazla bilgiye ulaşmak mümkün olacaktır. Koroner arter hastalığının tanısında ve ciddiyetinin belirlenmesinde kullanılan invaziv olmayan görüntüleme yöntemleri arasında miyokard perfüzyon sintigrafisi (MPS), stres ekokardiyografi, koroner bilgisayarlı tomografik anjiyografi ve kardiyak manyetik rezonans görüntüleme bulunmaktadır. Bu yöntemlerin sensitivite ve spesifiteleri değişkenlik gösterir ve birbirlerine çeşitli üstünlükleri vardır. MPS, yüksek sensitivite ve spesifiteye sahip olması, kolay uygulanabilir olması ve tetkiki gerçekleştiren kişiye bağımlılığının düşük olması nedeniyle sıkça kullanılan bir tetkik yöntemidir. Nükleer kardiyak görüntüleme, gama ışınları saçan radyoaktif ajanların miyokartdaki dağılımının saptanıp düzenlenmesi yöntemiyle oluşturulur. Bu görüntüleme yöntemi sayesinde koroner arterlerde stenozun tespiti, kalp kası dokusunda beslenme kusuru olup olmadığı veya canlı doku varlığının tespiti için efor esnasında ve istirahatte görüntüler elde edilebilir. Görüntülemeler genellikle single foton emisyon tomografisi (SPECT) ile gerçekleştirilir ve bu sayede kalbin çeşitli açılardan elde edilen radyoaktif tutulum görüntüleri birleştirilerek üç boyutlu değerlendirme yapılabilir.(AI)