Aile hekimliği, klinik sorunlarla hastalık kategorilerine sınıflandırılmadan önce karşılaşılan bir alandır. Aile hekimleri her tür sorun için vardır ve nadir durumlar dahil olmak üzere her türlü hastalıkla ilgilenirler. Bu nedenle, aile hekimliği uygulamasında hastalıkların bütüncül ve sistematik bir yaklaşımla ele alındığı hasta merkezli klinik yöntem kullanılır. Klinik yöntem, doğal ve geleneksel ekoller arasındaki farklı bakış açılarından kaynaklanmıştır. Doğal ekole göre hastalıklar kişisel ve çevresel faktörlere bağlı olarak farklı şekillerde ortaya çıkar, hastalığı bireyden ve çevresinden ayırmazlar. Geleneksel ekol ise hastalığı kategorilere göre sınıflandırır ve tek bir tedavi uygular. Modern yöntemler ise organik patolojileri tanımlamak için yeni teknolojik yöntemleri kullanır. Hasta merkezli klinik yöntemde ise hastanın pasif olmadığı, hekimin belirleyici ve karar verici olmadığı bir yaklaşım benimsenir. Hekim, hastayı biyopsikososyal boyutlarıyla değerlendirir ve hastalığı ile birlikte algılamaya çalışır. Hasta merkezli klinik yöntem, hastanın beklentilerini temel alır ve her hastanın sorunlarıyla ilgili yaşadığı duyguları dikkate alır. Bu yöntem, hekimin hastayı ve hastalığını kavramasını sağlar.(AI)