Bu rapor, Türkiye'deki yoğun bakım hizmetlerinin değerlendirilmesini amaçlamaktadır. Yoğun bakım ünitelerinde takip ve tedavi edilen hastaların prognozu, kritik hastalık, yaş, cinsiyet, hastalığın ciddiyeti, ko-morbiditeler ve tedaviye cevap gibi risk faktörlerinin etkisiyle değişebilir. Yoğun bakım ünitelerinde takip edilen yaşlı popülasyon ve kronik hastalıkları olan hastaların mortalite oranları yüksektir. Bu nedenle, yoğun bakım ünitelerinde skorlama sistemleri ve rehberlerin kullanımı önemlidir. Yoğun bakım ünitelerine kabul edilen hastaların morbidite ve mortalitesi yanı sıra yoğun bakım ünitelerinin etkin kullanımına yönelik faydalar sağlamaktadır. Türkiye'de ilk yoğun bakım ünitesi 1959 yılında Haydarpaşa Numune Hastanesinde kurulmuştur. Sağlık Bakanlığı mevzuatı ve yönetmelikler ile devlet ve özel hastanelerdeki yoğun bakım hizmetleri tanımlanmıştır. Yoğun bakım üniteleri, hayati tehlike içindeki hastaların bakımlarının sağlandığı yerlerdir ve sürekli olarak gözlem ve kontrol altında bulundurulmaları gerekmektedir. 2011 yılında \"Yataklı Sağlık Tesislerinde Yoğun Bakım Hizmetlerinin Uygulama Usul ve Esasları Hakkında Tebliğ\" yayınlanmış ve 2012 ve 2013 yıllarında değişiklikler yapılarak yoğun bakım hizmet standartları güncellenmiştir. Bu rapor, Sağlık Bakanlığı verileri, denetim sonuçları ve literatür eşliğinde Türkiye'deki yoğun bakım hizmetlerinin değerlendirilmesini sunmaktadır.(AI)