Yirminci yüzyıl İngiliz edebiyatının önemli isimlerinden William Gerald Golding’in ilk romanı Sineklerin Tanrısı (1954), yaşanılan dünyanın alegorik, distopik, imge yüklü, ironik ve düşünsel bir yansımasıdır ve dünya edebiyatının önemli bir romanı olarak kabul edilir. Savaşan büyüklerin dünyasından kurtarılmaya çalışılan medeni Büyük Britanya çocuklarının ıssız bir adada mahsur kalışlarıyla bir arada yaşama, daha doğrusu yaşayamama öyküsüdür. Kurtarılmaya çalışılanlar, aslında dünyayı yakan ateşin ta kendisidir. Büyüklerine öykünen veya büyüklerin tohumlarını insan oluşunun doğasında barındıran bir grup erkek çocuğun, adaya sahip olma, iktidar ve gücü ele geçirme, yani büyüklerin o an dünya üzerinde iktidar savaşının kendi dünyalarında tezahür edişinin hikâyesidir. Ada dünyayı temsil eder ve büyüklerin iktidar olma savaşı ile yaktığı dünya gibi küçükler de adayı yakar. Bilim, olması gereken ve insan olma gibi kavramlar bir kenara atılır ve aynı büyükler gibi insanın en derinlerinde var olan karanlık, vahşilik ve güç arzusu, çocuk dünyasından, çocukların içinden medeniyet, eğitim ve gelişimi adeta parçalayarak ortaya çıkar. Medeniyet, iktidar savaşında bir maskedir, çocuklar da yüzlerini boyayarak insan / medeni oluşlarının gerisine gizlenir ve iktidar, güç, otorite uğruna adaya kan ve ölüm getirirler. Çağdaş medeniyet çocuklarının, masum oluşlarının aksine insanın ürkünç benciliği ve karanlığı ile kirlenmemiş adayı / hayatı nasıl boğduğu ve baskıladığı anlatılır. Bu çalışma, Golding’in Sineklerin Tanrısı’nı temel alarak insanın indirgenmiş çocuk haliyle dünyayı, hayatı ve/ya adayı bozuşunun temelinde savaşan büyüklerin gölgesinde kanın meşrulaştırdığı iktidar / güç ele alınır. Buna paralel olarak da insan ne kadar medenileşirse medenileşsin ve hangi yaşta olursa olsun tabiatında var olan vahşiliğin, diğerine hükmetme, gücü ele geçirme ve iktidar olma arzusuyla ilişkili olduğu vurgulanır.
Bu kitabın bölümleri bulunmamaktadır.
Atıf Sayısı :
