Bu makalede, şiddet ve agresyonun nörobiyolojik, psikososyal ve çevresel nedenleri incelenmektedir. Dünya Sağlık Örgütü tarafından şiddet, fiziksel gücün bilinçli ve kasıtlı kullanımı sonucunda yaralanma, ölüm, psikolojik hasar gibi zararlar veren ya da verebilecek şekilde başka bir kişiye, gruba veya topluma karşı kullanılan bir davranış olarak tanımlanmaktadır. Türkiye'de yapılan bir araştırmada, Ankara'da yaşayan 12-21 yaş arası gençlerin %17'sinin evde şiddete tanık olduğu, %28'inin yaşadıkları mahallede şiddete tanık olduğu ve %34'ünün okulda şiddete tanık olduğu belirlenmiştir. Agresiflik ve saldırganlık ise fiziksel veya psikolojik zarar vermeyi amaçlayan bir davranış olarak tanımlanmaktadır, özellikle ergen kızlar arasında psikolojik zarar verme daha yaygın görülmektedir. Son yıllarda çocuk ve gençlerde şiddet davranışının ortaya çıkmasında rol oynayan faktörler üzerine yapılan çalışmalar artmıştır. Bu çalışmalarda, sosyal ve çevresel faktörlerin yanı sıra biyolojik, genetik ve nörofizyolojik faktörlerin de şiddet davranışının oluşumunda etkili olduğu gösterilmiştir. Şiddetin nörobiyolojisi ile ilgili yapılan çalışmalar, farklı karakteristik özelliklerin şiddet davranışının gelişiminde rol oynayabileceğini göstermektedir. Şiddetin ortaya çıkmasında etkili olan faktörler arasında nörobiyolojik, sosyal, bireysel, ekonomik ve çevresel faktörler bulunmaktadır. Bu faktörlerin etkileşimi üzerinde durularak, çocuk, genç ve yetişkinlerde şiddet, agresyon ve suç davranışının ortaya çıkmasında rol oynayan bilişsel-mizaçsal, biyolojik, çevresel ve sosyoekonomik, psikososyal faktörler açıklanmaktadır. Ayrıca, kendine yönelik agresyon ve intihar gibi agresyon türlerinin etyolojisi de ele alınmaktadır.(AI)