İnfantil spazm, süt çocukluğu dönemine özgü bir konvülziyon tipidir. Ayrıca West Sendromu olarak da bilinir ve myoklonik nöbetler, psikomotor gelişme geriliği, EEG'de 'hipsaritmi' paterni ile karakterizedir. İnfantil spazmlar, genellikle masif miyoklonik ataklar veya minör motor kasılmalar olarak 'genel miyoklonik nöbetler' grubuna dahil edilirken, nöbetlerin tonik, atonik bileşenleri de gözlenmektedir. İnfantil spazmların insidansı 1000 canlı doğumda 0.16-0.42, 100.000 canlı doğumda ise 30.7 olarak bildirilmektedir. İnfantil spazmlar, tüm çocukluk çağı epilepsilerinin %7.5-20'sini oluşturmaktadır. Bu sendrom genellikle 4-6 ay arasında başlar ve olguların %80-95'inde 1 yaşından önce görülür. İnfantil spazmlı hastalarda pozitif aile öyküsü oranı ise %0 ile %7 arasında değişmektedir. İnfantil spazmların etiyolojisi çeşitli durumları içermektedir ve semptomatik ve kriptojenik olmak üzere iki gruba ayrılmaktadır. Semptomatik infantil spazmlar, psikomotor gelişimi geri olan, etiyolojisi belirlenemeyen, patolojik nörolojik muayenesi olan, PEHO gibi diğer sistemlerde destekleyici bulguları olan ve patolojik bulguların tespit edildiği olguları içerirken, idiyopatik infantil spazmlar ise psikomotor gelişimi normal olan ve simetrik olarak izlenen nöbetlere sahip olan olguları içermektedir.(AI)