Bu metinde, sanatsal, kültürel ve mezhepler arası birleşimin fikirleri üzerine konuşulmaktadır. Sesin, dansın ve görsel dilin kullanımı, farklı kültürlere ait dil engellerini aşmamızı sağlar. Sanatsal kompozisyonun unsurları olarak beden hareketinin, görüntünün ve sesin zaman ve mekân aralıklarının kullanımı önemlidir. Ancak, geçmiş yüzyılın aksiyon sinemasında dansın kullanımı, dövüşleri süslemek için önemli bir rol oynar. Yavaş çekim, bedenin hareketindeki güzelliği ve kutsallığı vurgulamada önemli bir rol oynar. Bu nedenle, yavaş çekim, amacından bağımsız olarak, hareket eden bedenin derinliğini ve kinetik güzelliğini ortaya çıkarır. Bu şekilde, insan bedeninin algılanması imkansız olan birçok hareketini ortaya çıkarırız. Sinemada dövüşü yücelten koreografik gerçeklik, sadece sinematografik bir stil egzersizi gibi görünen dans adımları ve sahne çözümleriyle temsil edildiğinde, dans parçasının temsilinde kullanılan dans adımları ve sahne çözümleriyle karşılık gelir. Bu teknikler, yavaş çekim ve farklı perspektiflerden hareket eden beden çekimlerinin montajıyla birlikte, bu yüzyılın aksiyon filmini tanımlayan hareketler haline gelir. Bu sinematik tekniklerin mezhepler arası temsil edilen görsel şiddet eylemiyle birleştirilmesi, hareket eden bedenin şiddetin güzelliğini dönüştürür ve vurgular, kurumsallaşmış bir şiddet kutsamasına dönüşür.(AI)