Bu makalede, Pekiştireç Duyarlılık Teorisi (PDT) ve psikopatoloji arasındaki ilişki incelenmektedir. PDT, Davranışsal İnhibisyon Sistemi (DİS), Davranışsal Aktivasyon Sistemi (DAS) ve Dövüş-Kaç Sistemi (DKS) olarak adlandırılan üç alt sistem üzerine kurulu bir teoridir. Bu teoriye göre, kişilik ve pekiştirece duyarlılık, psikopatolojideki bireysel farklılıkların temelinde yer almaktadır. PDT, motivasyon temelli bir teori olup, günümüzde en çok araştırılan ve tartışılan teorilerden biridir. Bu çalışmanın amacı, PDT'nin psikopatolojiye ilişkin temel varsayımlarını ve bu teoride yer alan sistemlerle spesifik psikopatoloji türleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Bu konuda yurtdışında birçok çalışma bulunmasına rağmen, ülkemizde bu konuda sınırlı sayıda araştırma yapılmıştır. Bu nedenle, bu çalışmanın ikincil amacı, ülkemizde bu teoriye yönelik araştırmaların yapılmasına katkıda bulunmaktır. PDT'nin temel boyutları olan anksiyete ve dürtüsellik, psikopatolojiyle ilişkilidir. Anksiyete boyutu DİS faaliyetiyle ilişkiliyken, dürtüsellik boyutu DAS faaliyetiyle ilişkilidir. Nörotisizm ise DİS ve DAS'ın ortak faaliyetinin bir sonucudur. PDT'ye göre, ödüle veya cezaya duyarlılığın yüksekliği, kişiyi nörotikleştiren temel unsurdur ve psikopatolojiyle ilişkilidir.(AI)