Kraniyoservikal bileşke, kraniyumdan medulla spinalise geçiş bölgesi olan medulla oblongatayı korumak üzere, kraniyal oksipital kemik ile ilk iki servikal omurun (atlas ve aksis) birleşim yerine denir. Bu bölge, embriyolojik gelişim sırasında önemli değişiklikler geçirir ve çocukluk çağında doğumsal patolojilere ve normal varyantlara sıklıkla rastlanır. Bu nedenle, bölgenin anatomik yapısı ve embriyonal gelişim özellikleri iyi bilinmelidir. Kraniyoservikal bileşke, merkez eksen yapıları (dens, C2 omurga cismi, bazioksiput) ve eksen yapılarını çevreleyen halka yapıları (foramen magnum, klivus, egzoksiput, oksipital kondil, opisthion, atlantal halka) içerir. Bu yapılar, çok kuvvetli bağlarla bir arada tutulur. Özellikle çocukluk çağı patolojilerinin değerlendirilmesi zor olabilir, ancak gelişen görüntüleme yöntemleri sayesinde kolayca sınıflandırılabilir ve cerrahi tekniklerle tedavi edilebilir. Embriyolojik gelişim sırasında omurga, somitlerin şekillenmesiyle oluşur. Kraniyoservikal bileşkenin gelişimine katılan somitler, oksipital sklerotom, proatlas ve C1 sklerotomunun aksiyel bileşenlerinde bozukluklara neden olabilir. Atlas ve aksis, özgün omurgalar olup, farklı kemikleşme merkezlerinden meydana gelir. Bu kemikleşme merkezleri, çocukluk çağında yanlışlıkla kırık hattı olarak değerlendirilebilir. Aksis ise en karmaşık omurga olup, dört ayrı kemikleşme merkezine sahiptir. Bu bilgiler, kraniyoservikal bileşke patolojilerinin anlaşılması ve tedavi edilmesi için önemlidir.(AI)