Nanoteknoloji, 1-100 nm boyutunda malzemeler üzerinde işleme, ölçme, tasarım, modelleme ve düzenleme gibi çalışmaların yapılabildiği bir disiplindir. Nanoteknoloji, atom ve molekül düzeyinde maddenin ileri veya tamamen yeni fiziksel, kimyasal ve biyolojik özellikler kazanmasını amaçlar ve hızla gelişmektedir. Nanoteknolojinin diğer disiplinlerden en önemli farkı, nanometre ölçeğinde malzemenin yüzey/hacim oranının artmasıdır, bu da malzemenin tümüne kıyasla yüzey atomlarının artması anlamına gelir. Bu sayede malzemenin özelliklerinde büyük değişiklikler elde edilebilir. Bunlar arasında mekanik dayanıklılık, termal stabilite, elektriksel iletkenlik, manyetik ve optik özellikler bulunur. Nanopartiküller (NP), nanoteknolojinin temel taşlarından biridir ve farklı nanopartiküller farklı uygulama alanlarına sahiptir. Bu yüzyılda geliştirilen yenilikçi teknolojilerle birlikte NP'ler stratejik bir değer kazanmış ve enerji, gıda, tarım, sağlık, su arıtma, bilgi ve iletişim teknolojileri, çevre veya biyomedikal uygulamalar gibi birçok alanda kendilerine yer bulmuşlardır. NP üretimi için kullanılan yöntemler, malzemeden istenen özelliklere göre değişiklik gösterir. Üretime ve çalışma parametrelerine bağlı olarak elde edilecek nanopartikülün boyutu, morfolojisi, kristal yapısı veya kimyasal bileşimi büyük ölçüde etkiler. Bu nedenle, malzemenin özel özelliklerinin geliştirilmesi, kullanılan sürecin kontrolüyle doğrudan ilişkilidir. İnorganik ve organik olmak üzere iki tür nanopartikül bulunur. İnorganik NP'ler, potansiyel antibakteriyel ajanlar olan metal ve metal oksitleri içerir. Gümüş, demir oksit, titanyum oksit, bakır oksit ve çinko oksit inorganik NP'lerin örnekleridir. Organik NP'ler ise poli-lizin, kuartener amonyum bileşenleri, katyonik kuartener polielektrolitler, N-halamine bileşenleri ve kitosanı içerir. Organik NP'ler genellikle yüksek sıcaklıklarda daha az stabildir. Bu nedenle, antimikrobiyal polimerler olarak inorganik NP'ler daha çok tercih edilir. Son yıllarda, optik, elektronik, biyolojik ve farmasötik uygulamalarda gümüş, altın, demir gibi metal nanopartiküllerin geniş kullanım alanlarından dolayı üretimlerinde inanılmaz bir artış gözlenmektedir. Örneğin, sadece gümüş nanopartiküllerin (AgNP) geniş kullanım çeşitliliği nedeniyle yıllık üretiminde sürekli bir artış görülmektedir. Metal NP'lerin bazı kullanımları arasında nanotüp içeren bileşikler, kimyasal kaplamalar, alaşımlar, akıllı malzemeler, bilgisayar teknolojisi, bellek kartları, biyolojik analiz sistemleri, ayrıştırma teknolojileri, kozmetik endüstrisi ve hidrojen üretimi yer alır.(AI)