Kraniyoservikal bileşke (KSB), omurganın en hareketli bölgesi olup, oksiput (Oks), atlas (C1) ve aksis (C2) kemiklerinden oluşur. Bu bölge, nöral ve vasküler yapıları içerir ve motorlu araç kazalarında ölüme neden olan kırık veya dislokasyonlara sık rastlanır. KSB'nin biomekaniği, kafanın rotasyon, fleksiyon ve ekstansiyon hareketlerini içeren bu üç kemik arasındaki ilişkilerle gerçekleşir. C1 ve C2'nin anatomik özellikleri, bu kemiklerin birbirleriyle olan ilişkilerini belirler. KSB'de yer alan ligamentler ve membranlar da bu bileşkeyi oluşturur ve stabilite sağlar. KSB'nin biyomekaniği, eklemlerin, kemiklerin, membranların ve ligamentlerin yakın ilişkileriyle kurulmuştur. Son dönemde yapılan in vitro kadavra deneyleri, KSB biyomekaniği hakkında önemli bilgiler sunmuştur. KSB oluşturan segmentlerin hareketleri farklı mekanik özelliklere sahiptir. Oksipitoatlantal eklem fleksiyon-ekstansiyon hareketine izin verirken, rotasyon ve lateral bükülme hareketlerinde rijid bir yapıya sahiptir. Atlantoaksial eklem ise aksiyal rotasyona olan katkısıyla omurganın en hareketli segmentini oluşturur. AAE'nin kemik fasetleri rotasyonu kontrol altında tutar ve ligamentler patolojik rotasyonu kısıtlar. Lateral bükülme hareketi, oksipitoatlantal eklem ve alar ligamentlar tarafından sınırlanır. Bu bilgiler, KSB hastalıklarının tanı ve tedavisinde önemli bir rol oynamaktadır.(AI)