Bu bölümde, pozitif ayrımcılığın yanlış uygulanmasının organizasyonlardaki diğer çalışanlar üzerindeki motivasyonel erozyonunu ele alıyoruz. Toplumsal politikalar çerçevesinde yapılan iyileştirme düzenlemeleri, iş ve özel yaşam dengesini sağlama konusunda kadınların iş hayatına daha kolay entegrasyonunu, kamu yaşamına katılımını ve görünürlüğünü artırmaktadır. Ayrıca, bu bağlamda, ücretli ebeveyn izni gibi hizmetler ve esnek çalışma saatlerinin düzenlenmesi, kadınların iş hayatındaki sürekliliğini sağlarken aile birliğini ve sürdürülebilirliğini de korumaktadır. Bu nedenle, toplumsal faydalar sağlamak amacıyla Türkiye'de 4857 sayılı İş Kanunu ile cinsiyet ayrımcılığı yasaklanmış, eşit muamele, eşit işe eşit ücret ilkesi benimsenmiş ve kadınlara yönelik pozitif ayrımcılık uygulanmıştır. Bu bağlamda, önemli yasal düzenlemeler ve özellikle belirli politikalarla kadınların geleneksel sorumluluklarının azaltılması, kadın istihdamını artırmıştır. Pozitif ayrımcılık kavramı olarak ele alındığında, pozitif ayrımcılık, bir toplumda dezavantajlı gruplara yönelik olarak geliştirilen politikaların, stratejilerin, yöntemlerin ve uygulamaların tümüne verilen addır. Pozitif ayrımcılık uygulamaları, bahsi geçen dezavantajlı kişilere iş ve eğitim alanlarında ayrıcalıklı muamele yapmayı amaçlar. Bu nedenle, pozitif ayrımcılık, istihdamın başlangıcında veya okula kaydolmada, kadınları veya etnik veya ırksal azınlıkları, zayıf grupları önceliklendirme gibi bazı alanlarda uygulamaları içerir. Kadınları ayrıcalıklı bir konuma koyan ve olumlu düzenlemeler içeren pozitif ayrımcılık programlarının eşit haklara sahip olma ilkesine aykırı düştüğü söylenebilir, ancak gerçekte pozitif ayrımcılık programlarının amacı, kadınlara karşı ayrımcılık sorununu ortadan kaldırmak için önlemlerin alınmasını sağlamak ve farklı cinsiyetler arasında hak ve fırsatların eşit olarak dağıtılmasını sağlamaktır. Pozitif ayrımcılık olarak adlandırılan bu düzenlemeler, demokratik eşitlik kavramına aykırı değil, eşitlik gerçekleştirme önlemleridir. Cinsiyet ayrımcılığı, yasak olmasına rağmen, organizasyonlarda yapılan en yaygın ve önemli hatalardan biridir. Bu ayrımcılık, genellikle mesleklere kayıt, ücretler ve terfi durumlarında gözlemlenir. Bazı işler erkek işi veya kadın işi olarak tanımlanır. Sık sık, bazı iş-iş özellikleri sadece bir cinsiyete atfedilirken, diğer cinsiyetin bu niteliklerden tamamen yoksun olduğu varsayılır. Ayrıca, kadınların(AI)