Bu metinde, okuma kültürü ile dil becerileri arasındaki ilişki incelenmektedir. Dil becerilerini kullanabilme yetisi, insanın çevresiyle iletişimini anlamlı ve yaşanabilir kılan bir özelliktir. Dil, kültürel evrenin dışa vurumudur ve insan düşünce ve zekasının göstergesidir. Dil becerileri arasında anlama (okuma, dinleme) ve anlatma (konuşma, yazma) becerileri bulunur ve her biri insanlığa sonsuz katkıda bulunmuştur. Ancak okuma ve yazma eylemleri, dilin tarih sahnesindeki iz düşümüdür. Okuma, matbaanın icadıyla birlikte kültürlenme ve kültürleşmenin en büyük aynası haline gelmiştir. Okuma eylemi, insan yaşamını anlamlandırma, değer katma ve sürdürülebilirlik açısından önemli bir dil unsurudur. Okuma, dünyanın ortak mirasına katkıda bulunma çabasıdır ve kültürlenmeyi sağlar. Dil, kültür ile ayrılmaz ve doğrudan bir bağıntıya sahiptir, bu nedenle bir toplumun kültürü, o kültüre ait en büyük kazanımdır ve göstergedir. Okuma kültürü, toplumda oluşan düşünsel ve bilimsel birikime sahiplenme duygusunu yaratır. Bu metinde ayrıca okuma, kültür, okuma/kültür ilişkisi; dinleme, konuşma, yazma becerileri ve bunların okuma kültürü ile olan bağıntıları da ele alınmaktadır.(AI)