Bu bölümde, akciğer kanserinde kullanılan tirozin kinaz inhibitörlerine (TKI) karşı gelişen direnç mekanizmaları ve tedavi yaklaşımları ele alınmaktadır. TKI'lar, küçük hücreli dışı akciğer kanseri tedavisinde sensitize edici mutasyonların varlığında önemli bir sağkalım avantajı sağlamaktadır. Ancak, tedavi sonrasında gelişen kazanılmış mutasyonlar, beklenen etkinlikte hayal kırıklıklarına neden olmuştur. Bu durum, yeni kazanılmış mutasyonların tespiti ve hedeflenmesi için ilaç geliştirilmesi gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. TKI'ların hedeflediği sürücü mutasyonlar arasında epitelyal büyüme faktörü reseptörü (EGFR) geni, anaplastik lenfoma kinaz (ALK) ve ROS protoonkogen 1 (ROS1) domainleri bulunmaktadır. EGFR'yi hedefleyen anti-EGFR ajanlarının etkinliği, EGFR mutasyon oranlarının daha yüksek olduğu bazı alt gruplarda daha fazla olmuştur. Bu nedenle, belirli mutasyonların tespiti ile spesifik gruplarda daha potent ajanlar kullanılmıştır. ALK füzyon mutasyonu izlenen hasta grubunda ise daha potent ALK TKI'lar ile umut vaad edici sağkalım verileri elde edilmiştir. Ancak, daha potent ajanlar kullanıldıkça kazanılmış mutasyon oranları da artmıştır. Bu süreçte, 4. jenerasyon EGFR TKI'ların klinik pratiğe girmesi beklenmektedir.(AI)