Merkezi sinir sistemi enfeksiyonları, yüksek ölüm ve hastalık oranlarına neden olan hastalıklardır. Bu enfeksiyonların doğru ve hızlı bir şekilde teşhis edilmesi, etkili tedavi sağlanması ve sinir sisteminde oluşabilecek hasarların önlenmesi için önemlidir. Merkezi sinir sistemi, sınırlı lenfatik drenaj ve kan beyin bariyeri sayesinde enfeksiyonlara karşı koruma sağlar. Ancak bu koruyucu mekanizmaların bozulduğu durumlarda, özellikle bağışıklık sistemi baskılandığında enfeksiyon riski artar ve patojenler hızla yayılarak kalıcı doku hasarına yol açabilir. Merkezi sinir sistemi enfeksiyonlarının etkenleri bakteri, virüs, mantar, protozoa veya prion olabilir. Bu enfeksiyonlar beyin parankimi, beyin omurilik sıvısı, spinal kord, sinir kökleri, periferik sinirler ve kasları etkileyebilir. Enfeksiyonlar hematogen yoluyla, komşuluk yoluyla veya periferik sinir sistemi aracılığıyla merkezi sinir sistemiye ulaşabilir. Merkezi sinir sistemi enfeksiyonlarının klinik tabloları arasında menenjit, ensefalit, apse, miyelit ve vaskülit bulunur. Bu enfeksiyonların belirtileri arasında baş ağrısı, ateş, bulantı-kusma, ense sertliği, mental durum değişikliği, fokal nörolojik bulgular ve epileptik nöbetler yer alır. Menenjit, meningoensefalit, meningomiyelit, ensefalomiyelit, meningoradikülit veya meningo-ensefalomiyelit olarak adlandırılır. Menenjit, menenkslerin iltihaplanmasıdır ve bakteri, virüs ve mantarlar gibi enfeksiyöz ajanlar tarafından oluşturulabilir. Menenjit etkenleri yaşa bağlı olarak değişir ve E. Coli, B grubu streptokoklar ve L. Monocytogenesis gibi bakteriler neonatal dönemde sık görülürken, S. pneumoniae, N. meningitidis ve H. influenzae gibi bakteriler infant, çocuk ve erişkin dönemlerde sık görülür.(AI)