Mide kanseri, hem erkeklerde hem de kadınlarda en sık görülen ve ölüme sebep olan kanserler arasında yer almaktadır. Türkiye'de ise erkeklerde 14.3/100000, kadınlarda ise 6.5/100000 insidansla 5. ve 6. sırada yer almaktadır. Mide kanserinin evrelemesinde gastroskopi ve endoskopik ultrasonografi kullanılmaktadır. Bilgisayarlı tomografi peritoneal yayılımı saptamada yetersiz kalabilmektedir, bu nedenle laparoskopi biyopsi ve peritoneal lavaj ile tanı konulabilir. PET-BT ise gastrik kanserlerde standart evreleme yöntemi değildir. Erken evre mide kanserlerinde cerrahi R0 rezeksiyon sonrası 5 yıllık sağkalım oranı %60'dır. Hastalık nüksü en önemli problemdir. Neoadjuvan ve adjuvan tedavi sıralaması ve gereklilikleri tartışmalıdır. Radyoterapi eklenip eklenmemesi de net değildir. Tümörün büyüklüğüne ve lokalizasyonuna göre total gastrektomi veya subtotal gastrektomi tercih edilmektedir. Lenf nodu diseksiyonu d0, d1, d2, d3 olarak ayrılmaktadır. D2 diseksiyonun erken evrede daha mortal olabileceği riski vardır, ancak uzun dönemde gastrik kanser spesifik sağkalım süresini artırır ve lokal rekürrens riskini azaltır. Doğru evreleme yapılması ve tedavi sıralamasının bireyselleştirilmesi önemlidir. Adjuvan kemoterapi ve radyoterapi konkomitant kullanımı sık başvurulan bir yöntemdir. SWOG 9008/INT0116 çalışması adjuvan kemoterapi ve radyoterapinin etkinliğini göstermiştir.(AI)