Bu çalışmada, transforaminal perkütan endoskopik diskektomi (PELD) tekniği incelenmiştir. PELD, Kambin tarafından 1973 yılında tanımlanan perkütan posterolateral nükleotomi tekniğinin geliştirilmiş bir versiyonudur. Bu teknik, son yıllarda artan bir şekilde kullanılmaktadır. Transforaminal PELD, klasik açık cerrahiye göre birçok avantaja sahiptir. Bu avantajlar arasında posterior ligaman ve kemiklerin korunması, daha az postoperatif instabilite, faset artropatisi, disk mesafesinde daralma ve epidural skarlaşma yer almaktadır. Migre disk hernileri, özellikle sekestre olanlar, konvansiyonel posterior laminektomi yaklaşımıyla laminada aşırı rezeksiyon gerektirebilir. Bu durum, postoperatif instabilite ve bel ağrısına neden olabilir. Endoskopik omurga cerrahisindeki gelişmelerle birlikte, daha önce ulaşılamayan migre disk hernileri transforaminal PELD ile başarılı bir şekilde çıkarılabilmektedir. Cerrahi teknik olarak, transforaminal PELD genel anestezi altında veya lokal anestezi ve sedasyon altında uygulanabilir. Lokal anestezi ve sedasyon, hastaların ameliyat sırasında nöral doku irritasyonunu geri bildirim ile iletebilmesi ve ameliyat sonrası erken dönemde dekompresyonun yeterli olup olmadığının değerlendirilebilmesi nedeniyle birçok cerrah tarafından tercih edilmektedir. Transforaminal PELD, yan yatış veya yüzüstü pozisyonunda uygulanabilir. Cilt giriş noktasının uzaklığı, her hastaya özel olarak aksiyel manyetik rezonans (MR) görüntülerinde cerrahiden önce hesaplanır. Giriş noktası, transvers düzlemle giriş açısına göre hesaplanır. Bu açı, seviyelere göre değişiklik gösterir. Genel olarak L5-S1 seviyesi için 20-30 derece arasıdır. Floroskopi için gerekli eğimler verilerek disk aralığının gerçek ön-arka ve lateral görüntüleri alınır ve herniye parça çıkarılır.(AI)