Bu makalede, omuz instabilitesi cerrahisi sonrası rehabilitasyon teknikleri üzerine bir inceleme yapılmaktadır. Omuz instabilitesi cerrahisi sonrasında uygun rehabilitasyon protokolünün seçilmesinin sonuçları olumlu etkilediği belirtilmektedir. Bu protokolün seçilmesi, hareket kısıtlılığı, tekrarlayan instabilite ve profesyonel spor aktivitelerine dönememe gibi sorunların önüne geçebilmektedir. Omuz instabilitesi sonrasında dış rotasyon kısıtlılığı ile karşılaşılabildiği ifade edilmektedir. Spor cerrahisi sonrasında rehabilitasyonun temel ilkeleri arasında erken dönemde dolaşımın devam ettirilmesi, ağrının ve inflamasyonun azaltılması ve tamir dokularının korunması yer almaktadır. İlerleyen dönemlerde ise eklem hareket açıklığının kazanılması ve omuz çevresi kaslarının güçlendirilmesi hedeflenmektedir. Son aşamada ise günlük yaşantıya ve aktivite düzeyine tam olarak dönüş sağlanmalıdır. İnstabilite yönüne göre hastanın rehabilitasyon protokolünün seçilmesi gerektiği vurgulanmaktadır. Omuz instabilitesi ile başvuran hastaların genellikle genç ve aktif bireyler olduğu belirtilmektedir. Rehabilitasyon programının oluşturulması için yaralanma ve cerrahi işlemden etkilenen dokuların anlaşılması gerektiği ifade edilmektedir. Tek yönlü glenohumeral instabilite sonrası rehabilitasyon protokolüne göre, ilk aşamada omuz kol askısı kullanımı, immobilizasyon, pendulum egzersizleri, skapular mobilizasyon hareketleri ve pasif dış rotasyon hareketleri gibi teknikler uygulanmaktadır. Bu protokolün hastanın yaşına, aktivite düzeyine, tedaviye katılımına, hedeflerine ve yaptığı spora göre değiştirilebileceği belirtilmektedir.(AI)