Rotator manşet cerrahisi sonrası rehabilitasyon teknikleri, omuz ağrısının sık bir nedeni olan rotator manşet hastalığının tedavisinde önemli bir rol oynamaktadır. Semptomatik rotator manşet yırtıkları, yaş, baskın kol ve travma öyküsü gibi risk faktörlerine bağlı olarak ortaya çıkmaktadır. Cerrahi tedavi genellikle tercih edilen ilk yöntem olmasa da, konservatif tedavilerin başarısız olduğu durumlarda cerrahi onarım gerekmektedir. Açık veya artroskopik olarak yapılan tam kat veya yüksek dereceli parsiyel rotator manşet yırtığı onarımlarının ağrıyı azalttığı ve işlevselliği düzelttiği gösterilmiştir. Rehabilitasyonun amacı, ağrıyı hafifletmek, eklem hareket açıklığını ve fonksiyonelliği cerrahi öncesi seviyelere geri getirmektir. Bu amaçlara ulaşabilmek için anatomi, biyomekanik ve kanıta dayalı egzersiz protokollerinin iyi anlaşılması gerekmektedir. Rotator manşet, subskapularis, supraspinatus, infraspinatus ve teres minör kaslarının tendonlarından oluşur. Fonksiyonu, glenohumeral eklemi stabilize etmek, humerus başının yukarı doğru hareketini önlemek, omuz abduksiyonuna katkıda bulunmak ve iç ile dış rotasyonu sağlamaktır. Skapuler kemik de rotator manşet fonksiyonunu etkileyebilen önemli bir rol oynamaktadır. Rehabilitasyon sürecinde, hasarlı ve onarılmış rotator manşet tendonlarının biyolojisi ve biyomekanik faktörleri de dikkate alınmalıdır. İyileşme süreci, inflamatuar faz, proliferatif faz ve olgunlaşma veya yeniden şekillenme fazı olmak üzere üç aşamadan oluşmaktadır. Onarımdan sonra minimum 12-16 hafta boyunca maksimum gerilme direncine ulaşılamaz. Onarım sonrasında tendonun kemiğe geçişi, fibrokartilaj, mineralize olmayan fibrokartilaj ve kemiği içeren dört katmandan oluşur.(AI)