Kütle spektrometresi, numunede bulunan analitlerin tespit ve ölçümünde kullanılan bir analitik tekniktir. Bu yöntem, numunedeki yüklü partiküllerin kütle/yük oranlarını kullanarak analitlerin kimliklerini ve miktarlarını belirlemek için kullanılır. Kütle spektrometresi, 1886 yılında kanal ışınlarının keşfiyle başlamış ve zamanla geliştirilmiştir. İlk olarak 1898 yılında kanal ışınlarının m/z oranlarına göre ayrılabileceğini gösteren bir cihaz geliştirilmiştir. Daha sonra 1913 yılında ilk kütle spektrometresi olan parabol spektrografı geliştirilmiştir. Modern kütle spektrometrisi teknikleri ise 1918 ve 1919 yıllarında geliştirilmiştir. Kütle spektrometresi, özellikle petrol endüstrisinde kullanılmak üzere 1940'larda ticari amaçlarla kullanılmaya başlanmıştır. 1955 yılından itibaren organik bileşiklerin çalışılması için kullanılmış ve biyokimya alanında da yaygın olarak kullanılmıştır. Kütle spektrometresi, bilinmeyen analitlerin tanımlanması, bilinen bileşiklerin ölçülmesi, moleküllerin yapısal ve kimyasal özelliklerinin belirlenmesi gibi amaçlarla kullanılmaktadır. Temel prensibi, yüklü partiküllerin m/z oranlarına göre ayrılmasıdır. Kütle spektrometresi, numunenin iyonizasyon kaynağına aktarılmasından sonra gaz fazında iyonlara dönüştürülerek analiz edilir. İyonlar, kütle analizöründe m/z oranlarına göre ayrılır ve dedektör tarafından algılanır. Elde edilen veriler, bilgisayar ve kütüphane sistemleri kullanılarak işlenir ve kütle spektrumu oluşturulur. Kütle spektrometresi, numune giriş ünitesi, iyonizasyon kaynağı, kütle analizörü, dedektör, vakum kaynağı ve veri sistemi gibi bölümlerden oluşur.(AI)