Bu bölümde, omuz instabilitesinde revizyon cerrahi teknikleri ele alınmaktadır. Omuz instabilitesi, omuz eklemindeki hiperlaksite, subluksasyon ve dislokasyonu içeren bir durumdur. Omuz eklemi diğer eklemlere göre daha fazla instabiliteye yatkın olduğu için tekrarlayan çıkıklarda cerrahi tedavi sıklıkla tercih edilen bir yaklaşımdır. Omuz instabilitesi anterior, posterior ve inferior olmak üzere farklı şekillerde görülebilir. Instabilitenin tekrarlanması, omuz instabilite operasyonlarının başlıca komplikasyonudur ve %3-25 oranında görülebilir. Omuz instabilitesi cerrahisi sonrası rekürrensin en önemli sebepleri tekrarlayan omuz travması, yırtığın şekli ve genişliği, genç ve erkek hastalar, dislokasyon sayısı, önceden yapılan omuz cerrahisi, glenoid kemik ve kondral defektlerin varlığı, Hill-Sachs lezyonu, hiperlaksite, geçmişteki immobilizasyon süresi, ankor sayısı ve yerleşim hataları gibi risk faktörleridir. Bu risk faktörlerine dayanarak, omuz instabilitesi ameliyatı öncesi ISIS (Injury Severity Index Score) skorlama sistemi geliştirilmiştir. Omuz instabilitesi cerrahisinde son yıllarda artroskopik tekniklerin gelişmesiyle birlikte artroskopik cerrahi, açık cerrahiye göre daha yaygın olarak tercih edilmektedir. Revizyon cerrahisinde ise açık veya artroskopik revizyon Bankart tamiri, glenoid kemik defekti operasyonları, Hill-Sachs defektinin onarımı gibi yöntemler kullanılmaktadır. Açık cerrahi ile artroskopik cerrahi sonuçları arasında fark olmadığı ancak bazı kontrendikasyonların olabileceği belirtilmektedir.(AI)