Bu bölümde, osteoporotik omurga kırıklarının hastaya yaklaşımı ve nörolojik muayenesi ele alınmaktadır. Osteoporoz, omurganın süngersi kemik yapısını bozarak omurganın biyomekanik özelliklerini etkileyen bir hastalıktır. Bu durum, omurganın üzerine binen yüklere karşı direncini azaltır ve hafif travmalarda bile osteoporotik omurga kırıklarının oluşmasına neden olabilir. Osteoporotik omurga kırıkları, ciddi sonuçlara yol açabilen yıkıcı bir olaydır. Morbidite, mortalite ve çeşitli tıbbi, psikolojik, sosyal ve finansal sorunlara neden olabilir. Omurga kırıkları, tüm iskelet yaralanmalarının %3 ila %6'sını oluşturur ve çoğunlukla yüksek enerjili travmalara bağlı olarak ortaya çıkar. Ancak osteoporoz gibi hastalıklarda, düşük enerjili travmalar sonucunda da omurga kırıkları sıkça görülür. Osteoporotik vertebra kırıkları, giderek artan bir halk sağlığı sorunudur ve özellikle yaşlı nüfusta daha sık görülmektedir. Bu kırıklar genellikle spontan iyileşme gösterse de bazen ilerleyici çökme, kifotik deformite, spinal kanal veya intervertebral foramen daralması gibi nöral basılara neden olabilir. Omurga kırıklarının çoğu torakolomber bölgede izlenirken, servikal bölgede nörolojik defisit gelişme ihtimali daha yüksektir. Bu nedenle, omurga kırığı şüphesi olan hastalarda erken teşhis, bilinçli acil müdahale ve tedavi önemlidir. Radyolojik değerlendirme omurga travması için önemlidir ve genellikle radyografi ilk tercih edilen yöntemdir. Ancak akut travmalarda omurganın stabilizasyonu önceliklidir ve bu nedenle bilgisayarlı tomografi (BT) daha hızlı ve doğru bir değerlendirme sağlar. Manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ise tüm spinal travma vakalarında kullanılabilir.(AI)