Bu bölümde, karpal kemik yaralanmalarının epidemiyolojisi ve anatomisi hakkında bilgi verilmektedir. ABD'de yıllık olarak bildirilen karpal kemik kırıklarının sayısı oldukça yüksektir ve distal radius kırığı olan hastaların yaklaşık yüzde yedisi karpal kırık ile birlikte görülmektedir. Karpal kemik yaralanmaları, tüm el/bilek kırıklarının yaklaşık yüzde 18'ini oluşturmaktadır. En sık görülen karpal kemik kırıkları ise skafoid, trikuetrum, trapezium ve lunat kemikleridir. Lunatum kemik, karpal stabilitede önemli bir rol oynamaktadır ve skafoid ve trikuetruma güçlü interosseöz bağlarla bağlanmaktadır. Karpal kemik yaralanmaları, skafolunat veya lunatrikuetral bağ hasarı gibi durumları ortaya çıkarabilir. El bileği eklemleri ise distal radioulnar, radiyokarpal ve midkarpal eklemlerden oluşmaktadır. Radyolojik açılara göre, radial eğim, radial uzunluk, palmar eğim, skafolunat açısı ve karpal yükseklik oranı belirlenmektedir. El bileği bağları, radiusu el bileğine ve metakarplara bağlamaktadır. Vasküler beslenme ise radial, ulnar ve anterior interosseöz arterlerin bilek eklemine transvers arterler aracılığıyla ulaşmasını sağlamaktadır.(AI)
Atıf Sayısı :
