Bu bölümde, humerus diyafiz kırıkları hakkında genel bilgiler verilmektedir. Humerus, eklem çizgisi referans alınarak oluşturulan kare alanların dışında kalan bölüm olarak tanımlanmaktadır. Bu kırıklar genç hastalarda yüksek enerjili travmalar ve güçlü rotasyonel yüklenmelerle, yaşlı hastalarda ise düşük enerjili travmalar, patolojik kırıklar ve osteoporotik kırıklar şeklinde görülebilir. Aile içi şiddet vakaları ve istismara bağlı yaralanmalar da humerus diyafiz kırıklarına neden olabilir. Omuz ve dirsek ekleminin geniş hareket kapasitesi nedeniyle küçük kısalmalar radyolojik olarak uygun olmayan kaynamalara yol açabilir, ancak fonksiyonel kısıtlılığa neden olmaz. Humerus şaft kırıkları ile ilişkili radial sinir komplikasyonları en yaygın sinir lezyonlarıdır. Humerus diyafiz kırıkları tüm kırıkların %1-%3'ünü, tüm ekstremite kırıklarının %5-%8'ini ve humerusu içeren kırıkların %20'sini oluşturur. Kadınlarda bir miktar daha sık görülür ve sıklıkla 50 yaş üzeri hastalarda görülür. Humerus cisim kırıkları, proksimal humerus ve distal humerus kırıkları olarak tanımlanır. Humerus cisim kırıkları, humerusun silindirik yapısı ve kaslar tarafından iyi sarılması nedeniyle eğilme güçlerine karşı dirençlidir. Humerus cisminde bulunan kaslar ve kırığın yerleşimi, farklı biyomekanik sonuçlara neden olur. Humerus cisminin önemli kemik işaretleri arasında deltoid tüberkül, radial arter ve arteria profunda brakinin geçtiği posterior spiral yer alır. Üst ekstremitenin innervasyonunda görev alan 3 sinir de humerus cismine yakın seyreder.(AI)