Glenohumeral eklem çıkığı, omuz eklemi dislokasyonlarının en sık görülenidir ve hareket genişliği çok fazla olduğu için sıkça meydana gelir. Bu durum, artan spor aktiviteleri ve yaşam tarzının değişmesiyle birlikte hızla gelişen bir alandır. Glenohumeral eklem dislokasyonu, tüm dislokasyonların %45'ini oluşturur ve Amerika'da yılda 23.9/100,000 insidansı vardır. Türkiye'de ise bu oran yılda 5.3/100,000'dir. En sık düşme ve spor aktiviteleri, dislokasyonun oluşum mekanizmaları arasında yer alır. Glenohumeral dislokasyon, genellikle anterior dislokasyon şeklinde görülür ve tekrarlayan dislokasyon ve instabilite riski %14-89 arasında değişir. Omuz eklemi, glenohumeral ve akromioklaviküler eklem olmak üzere iki temel eklemden oluşur. Glenohumeral eklem, insan vücudundaki en geniş hareket açıklığına sahip büyük bir eklemdir. Omuz stabilitesini sağlayan faktörler arasında kemik yapılar, eklem anatomik uyumu, eklem içi negatif basınç, sinoviyal sıvıya bağlı adezyon ve kohezyon kuvvetleri, skapular anatomisi, glenoid labrum ve eklem kapsülü yer alır.(AI)
Atıf Sayısı :
