Bu bölümde, eksternal fiksasyonun temel prensipleri ve uygulama alanları detaylı bir şekilde ele alınmaktadır. Eksternal fiksasyon, Malgaigne'nin 18. yüzyılda patella kırıklarının tedavisinde kullandığı yöntemle başlamıştır. Günümüzde deformite ve osteomyelit cerrahileri, hasar kontrollü ortopedik cerrahi ve instabil kırıklı çıkıkların acil tedavisinde sıkça kullanılan bir yöntemdir.Monolateral eksternal fiksasyon, şanz vidaları ve rotlarla oluşturulan bir fiksasyon yöntemidir. Şanz vidaları aksiyel kuvvetlere karşı direnç sağlarken, rot sistemleri makaslama kuvvetlerine karşı direnç gösterir. Bu yöntemde, biyomekanik unsurlara dikkat edilmelidir. Kemik korteksin önceden drillenmesi, osteonekrozdan kaçınılması, şanz çapının artırılması ve şanz sayısının artırılması gibi faktörler stabiliteyi etkileyebilir.Eksternal fiksasyonda kullanılan komponentler arasında şanz vidaları, rotlar ve klempler bulunmaktadır. Şanz vidaları farklı çaplarda ve uzunluklarda olabilir ve titanyum, hidroksi-apatit veya çelik kaplamalı olabilir. Rot ve klempler ise uygun pin gönderilmesini takiben kullanılmak üzere tasarlanmıştır.Karma eksternal tespit ise sirküler sistemlerin ve monolateral sistemlerin bir arada kullanıldığı bir fiksasyon yöntemidir. Bu yöntem, eklemle ilişkili veya yakın kırıkların tedavisinde kullanılabilir.Sonuç olarak, eksternal fiksasyonun temel prensipleri ve uygulama alanları bu bölümde detaylı bir şekilde ele alınmaktadır. Bu yöntem, çeşitli ortopedik cerrahi durumlarda etkili bir tedavi seçeneği olabilir.(AI)