Total diz protezi (TDP), ilerlemiş diz artrozunda etkili ve sonuçları tahmin edilebilir bir tedavi yöntemidir. Bu yöntem, ağrıyı azaltır ve fonksiyonları iyileştirir. TDP'de fiksayon (tespit) çimentolu, çimentosuz ve hibrid şekilde yapılabilir. Çimentolu tespit daha çok tercih edilmekte ve iyi klinik sonuçlar elde edilmektedir. Ancak çimentolu protezlerde zamanla osteoliz gelişebilir ve aseptik gevşemeye neden olabilir. Bu nedenle ortopedik cerrahlar, genç hastalarda bu komplikasyondan kaçınmak için çimentosuz fiksasyon yöntemleri aramaktadır. Çimentosuz diz protezlerinin ilk jenerasyonları, tasarımsal ve geometrik eksiklikler nedeniyle yüksek gevşeme oranlarına sahipti. Ancak gelişen teknoloji ile daha iyi osteokonduktif yüzey kaplamaları ve tasarımlar ortaya çıkmıştır. Son yıllarda yapılan çalışmalar, çimentosuz ve çimentolu protezlerin karşılaştırılabilir sonuçlar verdiğini göstermektedir. Çimentosuz TDP'de en yaygın tespit yöntemi, protezin kemiğe biyolojik olarak tespit edilmesini sağlayan \"kemik ilerlemesi\" tekniğidir. Bu teknik, poroz veya gözenekli bir protez yüzeyi ile canlı kemik arasındaki teması gerektirir. Diğer bir tespit yöntemi ise \"press-fit\" tekniğidir, yani protezin kemiğe sıkıştırılarak tespit edilmesidir.(AI)