Menisküsler, diz eklemi içinde önemli yapılar olarak kabul edilmektedir. İlk olarak kas kalıntısı olarak tanımlanan menisküsler, daha sonra yapılan çalışmalarla yük aktarımı, eklem stabilitesi, kayganlık, eklem uyumu, kıkırdak koruması ve propriyosepsiyon gibi fonksiyonlarda etkili oldukları anlaşılmıştır. Menisküsler, yük aktarımını arttırarak, yüzey alanını genişleterek ve tek noktaya binen yükü dağıtarak çalışırlar. Ayrıca menisküsler, eklem kıkırdağından daha esnek bir yapıya sahip oldukları için travma ve yükü daha fazla absorbe ederler. Medial menisküs, dizin anterior translasyonunu engellemede en önemli sekonder stabilizandır ve ön çapraz bağ yokluğunda dizin birincil anterior stabilizanı durumuna geçer. Lateral menisküs ise medial menisküse göre daha hareketli bir yapıya sahiptir ve stabilizasyon görevi daha azdır. Menisküslerin histolojik yapısı fibroelastik kıkırdak yapıdan oluşur ve kollajen bir ağ yapısı, proteoglikan ve glikoproteinler içerir. Menisküslerin anatomisi ise lateral ve medial menisküs olmak üzere iki yapıdan oluşur. Medial menisküsün genişliği 9-10 mm ve kalınlığı 3-5 mm iken, lateral menisküsün genişliği 10-12 mm ve kalınlığı 4-6 mm'dir. Menisküsler anterior boynuz, gövde ve posterior boynuz olmak üzere üç kısıma ayrılır.(AI)