Bu metinde, COVID-19'un yoğun bakım ve klinik transfer süreci üzerindeki etkileri ele alınmaktadır. COVID-19, insanlarda solunum semptomları, ateş, öksürük ve dispne gibi belirtilere neden olan bir hastalıktır. Daha ciddi vakalarda ise pnömoni, ağır akut solunum yolu enfeksiyonu ve hatta ölüm gibi sonuçlar ortaya çıkabilir. Bu nedenle, pandemi sürecinde yoğun bakım ünitelerinde hasta bakımı önemli bir değişiklik göstermiştir. Sağlık çalışanlarının ve hastaların sağlığını korumak amacıyla çeşitli önlemler alınmaktadır. Bununla birlikte, COVID-19 ile enfekte olan kişiler arasında semptomsuz vakaların oranı da oldukça yüksektir. Bazı vakalarda ise hastaneye yatış gerekmektedir ve hatta yoğun bakım ünitelerinde tedavi edilmektedir. COVID-19'un uzun süreli bir hastalık olduğu düşünülmemiştir, ancak son zamanlarda yapılan çalışmalar, bazı vakalarda semptomların uzun sürebileceğini göstermektedir. Bu duruma \"Uzamış COVID-19 Sendromu\" denilmektedir. Yoğun bakım ünitesinde tedavi gören vakalarda, immobilizasyon sonucu fiziksel kondisyon eksikliği ve işlevsel bozukluklar görülebilir. Özellikle kas güçsüzlüğü sıkça karşılaşılan bir durumdur. Bu kas güçsüzlüğü, nöromiyopati veya polinöropati gibi nörolojik sorunlardan kaynaklanabilir. Bunun yanı sıra, COVID-19'un inflamatuar yanıtı da nöromüsküler sorunlara neden olabilir. Bu nedenle, uzamış COVID-19 sendromu olan hastaların yoğun bakım sonrası rehabilitasyon sürecine ihtiyaçları vardır.(AI)