Yaşlanma süreci, adaptif ve homeostatik mekanizmalarda bozulma sonucu ortaya çıkan bir dönemdir. Bu dönemde, endojen ve eksojen streslere karşı hassasiyet artar ve hastalanma, sakatlanma riski yükselir. Yaşlanma sürecinde oksidatif stresle ilişkili mitokondriyal hasar, DNA hasarı, telomer kısalması, genetik yatkınlıklar ve apopitozisin indüklenmesi gibi mekanizmalar sorumlu tutulmaktadır.Gelişmiş ülkelerde yaşlı nüfus oranı her geçen gün artmaktadır. Türkiye'de de 65 yaş üstü nüfus oranı hızla yükselmektedir. Yaşlı bireylerde ruhsal hastalık oranı da artmaktadır. Yaşlılarda sık görülen fiziksel ve ruhsal kronik hastalıklar, birçok ilaç kullanımını gerektirmektedir. Bir araştırmada, 57-85 yaş arası 3005 bireyin tedavileri değerlendirilmiş ve çoğunluğunun en az bir reçeteli ilaç kullandığı, bir kısmının da reçetesiz ilaç ve gıda takviyesi kullandığı belirlenmiştir. Ayrıca, bazı bireylerin majör ilaç etkileşimleri açısından riskli kategoride olduğu tespit edilmiştir.Yaşlı hastalarda farmakoterapi uygulaması için yaşla birlikte ortaya çıkan fizyolojik değişikliklerin bilinmesi önemlidir. Yaşlanma süreci, farmakokinetik sürecin tüm aşamalarını etkilemektedir. İlerleyen yaşla birlikte emilim, dağılım, metabolizma ve atılım süreçleri değişmektedir. Bu değişiklikler, ilaçların etkilerini ve yan etkilerini etkileyebilir.Yaşlı bireylerde ilaç emilimi azalırken, dağılım hacmi ve yarı ömür artmaktadır. Ayrıca, protein bağlama kapasitesi azaldığından serbest ilaç konsantrasyonları artabilir. Karaciğer fonksiyonları azaldığından ilaç metabolizması etkilenebilir. Renal fonksiyonlar da yaşla birlikte azalır, bu da ilaçların atılımını etkiler.Sonuç olarak, yaşlı bireylerde farmakoterapi uygulaması yapılırken yaşa bağlı değişiklikler göz önünde bulundurulmalıdır. Bu değişiklikler, ilaç dozajının ayarlanması ve yan etkilerin takibi açısından önemlidir.(AI)