Yaşlılarda intihar, tıbbi ve teknolojik gelişmelerle birlikte artan ortalama yaşam süresi ve yaşlı nüfus oranının yükselmesiyle önemli bir sorun haline gelmektedir. Türkiye'de yaşlı nüfus oranı 1970 yılında %4.4 iken, 2015 yılında %8.2'ye yükselmiştir. İntihar düşüncesi toplumda yaygın olup yaşam boyu yaygınlığı %13-35 aralığında bildirilmiştir. Yaşlılık dönemi intihar girişimi oranının düşük olduğu ancak tamamlanmış intihar oranlarının yüksek olduğu bir dönemdir. Yaşlılar intihar girişiminden önce fiziksel sorunlarını dile getirme eğilimindedirler. Yaşlı bireylerin sosyal izolasyon nedeniyle intihar düşüncelerini paylaşmamaları, daha ölümcül yöntemler kullanmaları ve ruh sağlığı hizmetlerinden yeterince yararlanmamaları intihar riskini belirlemeyi güçleştiren faktörler arasındadır. Yaşlı intiharları genellikle rapor edilmemekte ve bazı yaşlılar pasif yöntemlerle hayatlarına son vermektedir. Tamamlanmış intihar oranları bölgelere göre farklılık gösterse de her toplumda yaş ile birlikte artmaktadır. Risk faktörleri arasında erkek cinsiyet, beyaz ırk, zayıf sosyal ilişkiler, düşük eğitim ve sosyokültürel düzey, daha önce intihar girişimi olması, fiziksel ve ruhsal hastalıkların varlığı sayılabilir. Özellikle yalnız yaşama, eş kaybı ve kişiler arası ilişkilerin zayıf olması intihar riskini artırmaktadır.(AI)