Ağız biyokimyası, ağız içi boşluğunu oluşturan dokuların ve tükürüğün birbirleriyle etkileşimini inceleyen bir alandır. Ağız ekosistemini sağlayan bu dokular, dişler ve tükürük arasında biyokimyasal bir etkileşim içerisindedir. Oral kavite, dil, dişler, diş etleri, sert damak, yumuşak damak, dil korpusu, ağız tabanı ve retromolar trigon gibi birçok alt anatomik yapıyı içerir. Ağız içi boşluğu, çiğneme, sindirim, tat alma, konuşma ve yutkunma gibi önemli fonksiyonları yerine getirir. Ağız mukozası, fibroblast ve bağ dokusu ana bileşenleriyle kan damarları, makrofajlar ve ekstrasellüler matriksten oluşur. Dişler ise sert dokulardır ve kemik dokusuna benzerler. Dişlerin organik bileşenleri arasında biyolojik apatit, kollajen-I ve diğer kollajen olmayan proteinler bulunur. Diş dokusu mineralizasyon ve demineralizasyon süreçlerine tabidir ve tükürük tarafından gerçekleştirilen remineralizasyon işlemi için iyon kaynağı olarak kullanılır. Dişlerin mine, dentin ve sement olmak üzere üç farklı sert dokudan oluştuğu bilinmektedir. Mine dokusu, dişin en sert kısmıdır ve ameloblast hücreleri tarafından oluşturulur. Bu dokunun görevi, dişin tacını korumaktır. Mine, prizma şeklindeki yapılarla birbirine kenetlenmiştir. Dişin kök kısmında ise dentin dokusu, sement tabakası ile örtülüdür.(AI)