Disfaji, yutma güçlüğü olarak tanımlanan bir semptomdur. Yutma eylemi, ağızdan başlayarak özofagusa kadar devam eden ve besinin mideye ulaştırılmasını içeren bir süreçtir. Bu süreçte herhangi bir engelleyici durum disfaji olarak ortaya çıkar. Disfajiye neden olan durumlar, orofarengeal ve özofageal disfaji olarak iki ana grupta incelenir.Orofarengeal disfajiye sahip hastalar, yutma eylemini başlatmakta zorluk yaşarlar. Bu nedenle disfaji, yutma eylemi başladığı anda ortaya çıkar. Hastalar genellikle yiyeceğin ağızda takıldığından şikayet ederler. Ayrıca işlenmemiş yiyeceğin geri çıkarılması ve tükürük salgısında artış gibi semptomlar da görülebilir. Bu hastalarda başlangıçta sıvı ve katı gıdalarla disfaji görülür. Orofarengeal disfaji, lümeni tıkayan lezyonlardan kaynaklanabileceği gibi yutma fonksiyonunu sağlayan nörolojik ve kas yapısının patolojileriyle de ortaya çıkabilir.Özofageal disfajide ise yutma eylemi başladıktan sonra kesintiye uğrar. Hastalar genellikle takılma hissi yaşarlar. Takılma hissi genellikle sternum arkasında hissedilir, ancak bazı hastalarda suprasternal bölgeye yayılabilir. Özofageal disfajiye yol açan patolojiler, başlangıçta sadece katı gıdalarla veya hem katı hem de sıvı gıdalarla ortaya çıkan disfaji ile karakterizedir. Ayırıcı tanı, besin kıvamına ve şikayetlerin sürekli veya aralıklı olmasına göre daraltılabilir.Orofarengeal ve özofageal disfajinin nedenleri arasında motilite bozuklukları, mekanik lezyonlar ve fonksiyonel disfaji yer alır. Bu semptomlara yol açan durumların belirlenmesi, hastaların şikayetlerine ve geçmişlerine dayanarak yapılır. Bu şekilde tanısal süreç başlatılır.(AI)