Ekokardiyografi, ultrason dalgalarını kullanarak hareket halindeki kardiyovasküler sistemin gerçek zamanlı görüntülerini oluşturan bir görüntüleme yöntemidir. Bu yöntem, 1954 yılında Elder ve Hertz tarafından mitral kapağın görüntülenmesiyle başlamıştır. Günümüzde ekokardiyografi, kontrast ekokardiyografi, doppler tekniği, iki boyutlu görüntüleme, transözefageal ve intravasküler ekokardiyografi gibi farklı yöntemlerle kardiyovasküler sistem hakkında hem yapısal hem de hemodinamik bilgiler sağlamaktadır. Ultrason dalgaları, insan kulağının duyamayacağı frekanslarda olan ses dalgalarıdır. Bu dalgalar, transduserlar aracılığıyla üretilir ve dokuda yansıyarak görüntü oluşturulmasını sağlar. Ultrasonografik dalgaların görüntülemede kullanılabilmesi için pizoelektrik kristaller geliştirilmiştir. Bu kristaller, elektrik akımıyla boyut ve biçimini değiştirerek ses dalgalarını üretir ve yansıyan dalgaları tekrar elektrik enerjisine dönüştürür. Transduser frekansı, doku derinliğine, boyutuna ve yaşa göre değişiklik gösterir. Erişkin hastalarda 2.0-2.5MHz, çocuk hastalarda 3.5-5MHz ve bebek hastalarda ise 7-7.5MHz frekans tercih edilir. Ekokardiyografi incelemesi yapılırken doğru ekokardiyografik sinyaller elde edebilmek için hastanın elektrokardiyografi trasesi net olmalı ve kan basıncı ölçülmelidir. Cihaz ayarları ise derinlik, zaman-kazanç kompansasyonu gibi faktörlere dikkat edilerek yapılır.(AI)