Bu bölümde, pediatrik hastalarda mekanik ventilatör kullanımının geçmişten günümüze olan gelişimi incelenmiştir. Mekanik ventilasyon, solunum yetmezliği olan hastalarda akciğerlerin çökmesini önlemek, ventilasyon sağlamak ve kanı yeterince oksijenlemek için bir cihazın yardımıyla solunum işinin gerçekleştirildiği bir yöntemdir. Mekanik ventilasyonun ana amacı, solunum yetmezliği olan hastalarda oksijeni vücut organlarına ve dokularına makine desteğiyle transfer etmek ve solunum paterni düzelene kadar belirlenen parametrelere göre oksijenlemeyi istenen seviyeye getirmektir. Mekanik ventilasyonun fizyolojik amaçları arasında akciğer gaz değişimini desteklemek veya sağlamak, akciğer hacmini artırmak ve solunum kaslarının çalışmasını azaltmak yer alır. Klinik amaçları ise hipoksiyi düzeltmek, akut solunum asidozunu düzeltmek, solunum kaslarının zayıflığını düzeltmek, atelektaziyi önlemek veya ortadan kaldırmak, solunum kaslarının yorgunluğunu gidermek, sedasyon veya kas gevşemesine izin vermek, sistemik veya miyokardiyal oksijen tüketimini azaltmak, intrakraniyal basıncı düşürmek ve torasik duvarı stabilize etmektir. Mekanik ventilasyonun tarihçesi, yaşam için temel bir fonksiyon olan solunum hakkında ilk yazılı kaynakların Çin, Mısır ve Yunan kaynaklarından elde edildiği dönemlere kadar uzanır. İlk yayınlanan raporlarda, yapay solunum, sağlıklı bir bireyin hastaya ağızdan ağıza solunumu olarak belirtilmiştir. Daha sonra 18. yüzyılda, boğulma durumlarında ağızdan ağıza solunum, boğulma durumlarında birincil bakım tedavisi olarak kullanılmıştır. Yaklaşık 150 yıl sonra, sadece hastaların başının dışarıda olduğu, manuel eller ve ayaklar kullanılarak otomatik olarak gerçekleştirilen en ilkel yapay solunum şekli ortaya çıkmış ve negatif basınçlı ventilatörler kullanılmaya başlanmıştır. Modern pozitif basınçlı ventilatörler ise 1960-1970'lerde üretilmeye başlanmıştır. Günümüz teknolojisinin gelişmesiyle ortaya çıkan modern ventilatörler ise sonraki yıllarda kullanılmaya başlanmıştır.(AI)