Multipl myelom, kemik iliğinde anormal plazma hücre artışı ve immunglobulin veya hafif zincir artışı üretimi nedeniyle hedef organ hasarı ile sonuçlanabilen bir kanser türüdür. Bu hastalık, tüm kanserlerin %1'ini ve hematolojik kanserlerin %10'unu oluşturur. Son yıllarda geliştirilen yeni tedavi yöntemleri sayesinde multipl myelom hastalarının sağ kalım süreleri uzamış olsa da, hala tedavisi mümkün olmayan bir hastalıktır.Multipl myelom tedavisinde standart yaklaşım, indüksiyon tedavisini takiben otolog kök hücre naklidir. Nakil adayı hastalarda ideal indüksiyon tedavisi, bir proteozom inhibitörü, bir immünmodülatör ve steroid içeren üçlü kombinasyondan oluşur. Ancak otolog kök hücre nakli sonrası rezidüel myelom hücreleri nedeniyle hastalığın tekrarlaması yaygındır. Bu nedenle idame tedavisi, rezidüel malign hücrelerin kontrol altına alınması ve hastalığın ilerlemesinin ve nüksünün önlenmesi için kullanılır.Transplant uygun olmayan hastalarda idame tedavisi, risk sınıflaması ve komorbiditelere göre belirlenmelidir. Yüksek riskli hastalar, belirli genetik değişikliklere sahip olanlar ve yüksek LDH düzeyine sahip olanlar gibi faktörlere dikkat edilmelidir. Bu hastalar, proteozom temelli idame tedavisi alabilirler. Standart riskli hastalarda ise lenalidomid temelli idame tedavisi tercih edilmelidir. Hassas riskli hastalarda ise lenalidomid ve deksametazon ikili tedavi uygulanabilir.İdame tedavisinde kullanılan ilaçların yan etkileri göz önünde bulundurulmalı ve buna göre önlemler alınmalıdır. Örneğin, talidomid ve lenalidomid tedavisi derin ven trombozu riski taşıdığından profilaktik antikoagulan tedavi önerilir. Böbrek toksisitesi lenalidomidde daha fazla görülürken, bortezomibde görülmez. Periferik nöropati açısından talidomid ve bortezomib kullanımında dikkatli olunmalıdır. Herpes virüs reaktivasyonu bortezomib kullanımında görülebilir, bu nedenle asiklovir tedavisi önerilir. İkincil tümör riski açısından lenalidomid kullanan hastalar dikkatle takip edilmelidir.(AI)