Ergonomi, zamanın, işin, fiziksel ve sanal ortam koşullarının, kullanılan her türlü makine, teçhizat ve donanımın insana uyumlaştırılması sürecidir. Bu bilim dalı, insanın katlanabileceği sınırları ölçerek her türlü yaşam ve çalışma ortamında insanın çevre, makine ve iş ile uyumunu arttırır. Ergonomi, anatomi, fizyoloji, antropometri, psikoloji, sosyoloji, istatistik, yönetim, bilişim ve mühendislik bilimlerinden yararlanarak iş verimini arttırır ve zihinsel ve fiziksel yorgunluğun, isteksizliğin ve hastalıkların engellenmesine katkı sağlar. Ergonomi, işyeri tasarımında, makine ve donanım seçiminde, çalışanların sağlık, konfor ve emniyetinin göz önünde bulundurulmasını sağlayarak iş kazalarının ve meslek hastalıklarının azalmasına ve iş veriminin artmasına yardımcı olur. Ergonomi bilimi, insan-makine-çevre uyumunu araştırır ve geliştirirken insanın fiziksel ve zihinsel özelliklerini dikkate alır. Ergonomi kelimesi, Yunanca'da iş anlamına gelen \"Ergo\" kelimesi ile yasa anlamına gelen \"Nomos\" kelimesinin birleşmesiyle oluşmuştur. Ergonominin tarihsel gelişimi, askeri alanda insan performansının arttırılması ve kazaların azaltılması amacıyla yapılan araştırma ve uygulamaların artmasıyla etkilenmiştir. Ergonomi bilimi, ilk kez 1857 yılında Wojciech Jastrzebowski tarafından bahsedilmiştir. Makine mühendisi Taylor, F.W. ise 18. yüzyılın ikinci yarısında \"İş Düzeni\" anlayışını geliştirmiş ve çalışanların verimliliğini arttırmak için teoriler geliştirmiştir.(AI)