Bu bölümde, gebelikte üveitlerin yaklaşımı ele alınmaktadır. Gebelik dönemi, kadının hayatında multisistemik değişikliklerin yaşandığı bir dönemdir. Bu dönemde, metabolik, hormonal, immünolojik ve hematolojik sistemlerde fizyolojik adaptasyonlar meydana gelir. Gözde ise kornea kalınlığında artış, göz içi basıncında azalma ve görme alanında daralma gibi değişiklikler görülebilir. Ancak daha önce var olan üveit gibi patolojilerde, gebelik sırasında semptomlar baskılanabilir veya abartılı olarak ortaya çıkabilir.Üveit, etyolojiye göre idiopatik, enfeksiyöz ve non-enfeksiyöz olarak sınıflandırılır. Gebelik döneminde enfeksiyöz olmayan üveitlerde, hem oküler hem de sistemik bulguların sakinleştiği ve atak sayısının azaldığı bir dönem yaşanır. Sarkoidoz, spondiloartropati ve romatoid artrit gibi hastalıklarda ise hem oküler hem de sistemik bulgularda iyileşme gözlenir. Bu durum, kronik üveiti olan kadınlar için avantaj teşkil edebilir. Ancak doğum sonrası ilk 6 ayda rekürrens olma eğilimi vardır.Gebelik döneminde annenin bağışıklık sisteminde immüntolerans, immünsupresyon ve immünmodulasyon gelişir. Bu değişiklikler, otoimmün üveitin seyri üzerinde rol oynar. Üveit aktivitesi genellikle gebeliğin ortasından itibaren azalmaya başlar ve en düşük seviyeye 3. trimesterde ulaşır. Bu durumu açıklayan mekanizmalar arasında östrojen ve progesteron artışının Th1 tip hücresel immün yanıtı baskılaması ve Th2 tip immün yanıtı aktive etmesi, fetal trofoblast hücrelerinin NK hücre aktivasyonunu baskılaması, desidual T hücrelerinin LIF ve Th2 sitokinlerini üretmesi gibi faktörler bulunmaktadır.Bu bilgiler, gebelik ve postpartum döneminde üveitin seyrini anlamak açısından önemlidir. Gebelikte üveit tanısı alan kadınların çoğunun çocuk doğurabilme yaşında olduğu göz önüne alındığında, bu konuda bilinçli bir yaklaşım gerekmektedir.(AI)