Gebelikte en sık görülen endokrinopati diyabet (diyabetes mellitus-DM) olup, tüm gebeliklerde prevelansı %3-5 civarındadır. Glukoz intoleransı ise gebelerin %1-14’ünde saptandığı, Türkiye’de de bu oran %1,9 ile 27,9 arasında değiştiği tespit edilmiştir. Gebelik döneminde hiperglisemiye maruz kalan canlı doğum sayısının yaklaşık %15,8 olduğu düşünülmektedir. Gebelik öncesi tespit edilen tip I veya tip II DM için kullanılan pregestasyonel diyabet (PGDM) terimi, ilk prenatal değerlendirme sırasında da tanı alabilmektedir. Gestasyonel diyabet tanısı gebeliğin 24-28. haftalarında yapılan oral glukoz tolerans testi (OGTT) ile saptanmaktadır. Gebelikteki diyabet vakalarının %83,6’sını gestasyonel diyabet (GDM), %13,4’ünü PGDM oluşturmaktadır. Diyabetik retinopati (DR) DM’nin en sık görülen mikrovasküler komplikasyonudur. Ancak retinopati oluşabilmesi için hiperglisemi maruziyeti en az 3-5 yıl olmalıdır. PGDM olan gebelerde retinopati prevalansı %10-27 arasında değişmektedir. Gebelikte DR'nin progresyonunda hipergliseminin düzeyi ve süresi, gebelik öncesi diyabetin süresi, glisemik kontrol ve gebelik sırasında retinopati derecesi ve süresi gibi faktörler etkilidir. DR progresyonunda en riskli dönem ikinci trimesterdir ve postpartum 12. aya kadar devam edebilir. Kronik hipertansiyon, diyabetik nefropati, anemi, sigara kullanımı ve hiperlipidemi gibi faktörler de DR riskini artırabilir.(AI)