Tip 1 diyabetes mellitus (T1 DM), pankreatik beta hücre hasarı sonucu oluşan ve insülin eksikliğiyle karakterize bir diyabet türüdür. T1 DM, tüm diyabetik hastaların sadece %5 ile %10'unu oluşturmasına rağmen, çocuklarda ve gençlerde en sık görülen diyabet türüdür. Son yıllarda T1 DM insidansı birçok ülkede artmaktadır. Diyabetik retinopati ise T1 DM hastaları için önemli bir sorundur ve görmeyi tehdit eden bir komplikasyondur. Diyabetik retinopati, tüm diyabet hastalarının üçte birini etkileyerek önlenebilir körlüğün en sık nedenidir. Retinopati prevalansı, T1 DM hastalarında hastalık süresi arttıkça giderek artmaktadır. T1 DM tanısı, pankreatik beta hücrelerinin otoimmun hasarı sonucu oluşur ve genellikle Tip 1A olarak adlandırılan immün aracılı bir süreçtir. Diyabetik retinopatiye multidisipliner bir yaklaşım gerekmektedir. T1 DM'nin patofizyolojisi, çevresel faktörlerin etkisiyle başlayan otoantikor gelişimi ve insülitis ile karakterizedir. Otoimmün süreç, klinik semptomlar ortaya çıkmadan önce başlar ve hiperglisemi ve semptomlar evre 3'te belirginleşir. T1 DM ile HLA arasında güçlü bir ilişki vardır ve DQA ve DQB genleri ile ilişkilidir. T1 DM hastalarının %90'ından fazlası Tip 1A diyabete sahiptir. Bununla birlikte, bazı hastalarda otoimmunite veya diğer beta hücre defektleri bulunmaz ve bu durum idiyopatik veya tip 1B diyabet olarak adlandırılır. Diyabetik retinopatiye etkili bir yaklaşım için multidisipliner bir ekip çalışması gerekmektedir.(AI)